Στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, λίγα χιλιόμετρα μακρυά από τον Ποτό, βρίσκεται ο μικρός αγροτικός οικισμός της Αστρίδας. Το όνομα του το έδωσαν οι κάτοικοι, κυρίως εποχικοί, που από τον θεολόγο κατέβαιναν εδώ για να μαζέψουν τις ελιές, από τον ξάστερο ουρανό της την περίοδο της ελαιοκομιδής.

Απέναντι από την Αστρίδα βρίσκεται το «Αστιριώτικο» ή «Παναγία», ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι. Μια παράδοση θέλει το νησάκι αυτό ως το νησί των Σειρήνων που σύμφωνα με τον Όμηρο μάγευαν, με το τραγούδι τους, τους ταξιδιώτες.Γεγονός πάντως είναι ότι στην Αστρίδα επικρατούν από τις καλύτερες κλιματολογικές συνθήκες, χειμώνα καλοκαίρι, και έχει και το πιο εύπεπτο και ελαφρύ νερό κατά τις ομολογίες των κατοίκων.

Στην περιοχή υπάρχουν παραλίες μοναδικού φυσικού κάλλους, οργανωμένες και μη, για όλα τα γούστα: Αη Βασίλης, Μπαμπούρι Αμδέλα, Σαλονικιός Καλάμι, "του Λολού τ' αυλάκι". Μοναδική στον κόσμο η Γκιόλα αποτελεί ξεχωριστό αφιέρωμα του δικτυακού μου τόπου. Στην αρχή των ορίων του οικισμού βρίσκεται η Ψιλή Άμμος. Μικρός κολπίσκος με καταγάλανα – καταπράσινα νερά, πάνω του ένα λοφάκι με ελαιόδεντρα συμπληρώνουν την μαγεία του τοπίου. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι απ’ τις καλύτερες παραλίες του νησιού. Σε πολλά παλιά βιβλία βρήκα να αναφέρονται στην θεραπευτική ιδιότητα της άμμου της παραλίας καθώς και στην ύπαρξη ιαματικών πηγών (για αρθριτικά), πληροφορίες που δεν μπόρεσα να διασταυρώσω ούτε από εμπειρία προσωπική, ούτε από διηγήσεις ντόπιων. Άρτια οργανωμένη προσφέρει (επί αμοιβής) ξαπλώστρες και ομπρέλες ενώ υπάρχουν καφέ και εστιατόρια που λειτουργούν όλη την μέρα κατά την τουριστική περίοδο.

Σήμερα, η Αστρίδα παραμένει έξω από την αλόγιστη και άμορφη τουριστική ανάπτυξη προσπαθώντας να κρατήσει το παραδοσιακό της προφίλ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναπτύσσει τις υποδομές της για την σωστή εξυπηρέτηση των επισκεπτών της.