Το 1813, ο σουλτάνος παραχώρησε τη Θάσο στο βεζίρη της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή, ως ανταμοιβή. Οι διαθέσεις του βεζίρη απέναντι στους Θάσιους ήταν καλές, λόγω του ότι γεννήθηκε στην Καβάλα και μεγάλωσε σε ένα χωριό του νησιού, κοντά σε μια ελληνική οικογένεια.
Η κατάληψη της Θάσου από τους Τούρκους έγινε το 1455, δύο χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, όταν ο Μωάμεθ ο Β' οργάνωσε εκστρατεία κατά της χερσονήσου του Αίνου, και συγχρόνως έστειλε δέκα πλοία στη Θάσο, την Σαμοθράκη και την Ίμβρο.
Όταν η Κωνσταντινούπολη κυριεύτηκε από τους Φράγκους, η Θάσος δόθηκε στον Ερρίκο Δάνδολο, δόγη της Βενετίας (1204). Από δω και πέρα, μια σειρά κατακτητών εποφθαλμιούν το πανέμορφο νησί.
Η αρχή της βυζαντινής περιόδου συμπίπτει με το τέλος της πολιτείας της Θάσου και του θασίτικου πολιτισμού. Λίγες, ελλιπείς και συγκεχυμένες είναι όμως οι πληροφορίες των βυζαντινών χρονογράφων σχετικά με τη Θάσο εκείνη την εποχή.
Με την είσοδο της Θάσου στην Β' Αθηναϊκή Συμμαχία μετά το 377 π.X., οι Θάσιοι χρησιμοποίησαν την υποστήριξη της Αθήνας, για να επεκτείνουν την επιρροή τους στην ηπειρωτική χώρα.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο πρώτος οικιστής και ιδρυτής του νησιού ήταν ένα φερώνυμο πρόσωπο, ο Θάσος. "...Θάσος από Θάσου καλείτε, Ποσειδώνος υιού..."
Την εποχή της επανάστασης του 1821 η Θάσος έζησε ένα σύντομο διάλειμμα ελευθερίας, όταν οι έλληνες επαναστάτες κατέπλευσαν στο νησί και ο τσορμπατζής μπήκε επικεφαλής του επαναστατικού κινήματος. Τότε νικήθηκαν οι Τούρκοι, οι οποίοι εκδιώχθηκαν στην Καβάλα. Αυτό όμως δεν διήρκησε πολύ, γιατί ο φόβος των πειρατών οδήγησε τους θάσιους σε αναζήτηση βοήθειας από τον πασά της Θεσσαλονίκης.