Με μεγάλη υπερηφάνια, και μετά από αρκετή αναμονή για να βρεθεί ο συγγραφέας και να μου δώσει την απαιτούμενη τυπική άδεια για δημοσίευση, σας παρουσιάζω σήμερα μια μοναδική διδακτορική διατριβή που αφορά το γλωσσικό ιδίωμα της Θάσου.
Το Πευκάρι είναι ένας μικρός τουριστικός οικισμός ανάμεσα στα Λιμενάρια και στον Ποτό, με μια όμορφη παραλία.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΩ-Τ.Ε.Ε. (παρ. A.M.), το 1991 υπήρχαν 21 λατομεία στη Θάσο που λειτουργούσαν νόμιμα και 8 που λειτουργούσαν παράνομα (1 στην περιοχή Λιμένα και 7 στην περιοχή Παναγίας). Η συντριπτική πλειοψηφία τους εντοπίζεται στο ΒΔ τμήμα του νησιού μεταξύ των χωριών Ραχώνι, Θάσος και Παναγία, δηλαδή στο τμήμα όπου υπάρχουν και οι τελευταίες εναπομείνασες άκαφτες εκτάσεις δάσους. Οι περιοχές Μούργεια (2 λατομεία) και Σαλιάρη (20 λατομεία) παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από άποψη αποθεμάτων και ποιότητος.
Το μέλι είναι, από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, η κυριότερη φυσική γλυκαντική ύλη. Αποτελεί μια σημαντική πηγή ενέργειας για τον οργανισμό, έχει αντισηπτικές ιδιότητες και είναι τονωτικό. Αυξάνει τον ρυθμό λειτουργίας της καρδιάς, μειώνει τα προβλήματα έλκους στο στομάχι, ανακουφίζει από την αϋπνία, τη δυσκοιλιότητα, τους πονόλαιμους και γενικά συμβάλει στην καλή λειτουργία του οργανισμού.
Ληνός είναι το πατητήρι των σταφυλιών. Η λέξη Ληνός είναι μία ίσως αρχαιότερη λέξη της λατρείας του ΔΙΟΝΥΣΟΥ. Μεταφέρθηκε αυτούσια στην ορολογία των Θασίων και παρέμεινε έτσι μέχρι σήμερα...
Στη σημερινή Θάσο η παραγωγή κρασιού είναι πολύ περιορισμένη και δεν είναι αρκετή ούτε για οικογενειακή κατανάλωση, όπως γινόταν τουλάχιστο ως τις αρχές της δεκαετίας του ’60
Ανάμεσα στα καρποφόρα δέντρα της ελληνικής φύσης που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην οικονομία, στην κοινωνική εξέλιξη, αλλά και στη λατρεία, στις δοξασίες και στα έθιμα, την πρώτη θέση κατέχει η ελιά.
Για τους Θάσιους το ελαιόλαδο αποτελούσε ένα βασικό διατροφικό στοιχείο από των αρχαιοτάτων χρόνων. Αυτό επίσης αποτελούσε τροφή στους λαούς της Μεσογείου από τους προϊστορικούς χρόνους.