Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Ιστορία

Ληνός είναι το πατητήρι των σταφυλιών. Η λέξη Ληνός είναι μία ίσως αρχαιότερη λέξη της λατρείας του ΔΙΟΝΥΣΟΥ. Μεταφέρθηκε αυτούσια στην ορολογία των Θασίων και παρέμεινε έτσι μέχρι σήμερα...

Στη σημερινή Θάσο η παραγωγή κρασιού είναι πολύ περιορισμένη και δεν είναι αρκετή ούτε για οικογενειακή κατανάλωση, όπως γινόταν τουλάχιστο ως τις αρχές της δεκαετίας του ’60

Ανάμεσα στα καρποφόρα δέντρα  της  ελληνικής φύσης που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην οικονομία, στην κοινωνική εξέλιξη, αλλά  και στη  λατρεία, στις  δοξασίες και στα  έθιμα, την πρώτη θέση κατέχει η ελιά.

Το φαινόμενο της πειρατείας συνδέεται άμεσα με την εμφάνιση και την ανάπτυξη της ναυτιλίας. Από τότε που οι άνθρωποι έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στα θαλάσσια ταξίδια —όχι μόνον «κατ εμπορίαν» αλλά και «θεωρίαν»— έχουμε μαρτυρίες για αρπαγές και ληστείες στο θαλάσσιο χώρο.

Αν και δεν υπάρχουν ικανές μαρτυρίες να μας διαφωτίσουν για τα πρώτα χριστιανικά χρόνια στη Θάσο, γνωρίζουμε ότι η νέα θρησκεία επικράτησε πρώιμα.

Το 1813, ο σουλτάνος παραχώρησε τη Θάσο στο βεζίρη της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή, ως ανταμοιβή. Οι διαθέσεις του βεζίρη απέναντι στους Θάσιους ήταν καλές, λόγω του ότι γεννήθηκε στην Καβάλα και μεγάλωσε σε ένα χωριό του νησιού, κοντά σε μια ελληνική οικογένεια.

Η κατάληψη της Θάσου από τους Τούρκους έγινε το 1455, δύο χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, όταν ο Μωάμεθ ο Β' οργάνωσε εκστρατεία κατά της χερσονήσου του Αίνου, και συγχρόνως έστειλε δέκα πλοία στη Θάσο, την Σαμοθράκη και την Ίμβρο.

Όταν η Κωνσταντινούπολη κυριεύτηκε από τους Φράγκους, η Θάσος δόθηκε στον Ερρίκο Δάνδολο, δόγη της Βενετίας (1204). Από δω και πέρα, μια σειρά κατακτητών εποφθαλμιούν το πανέμορφο νησί.

Η αρχή της βυζαντινής περιόδου συμπίπτει με το τέλος της πολιτείας της Θάσου και του θασίτικου πολιτισμού. Λίγες, ελλιπείς και συγκεχυ­μένες είναι όμως οι πληροφορίες των βυζαντινών χρονογράφων σχετικά με τη Θάσο εκείνη την εποχή.

Τα χρόνια που η Μακεδονία ήταν στην αφάνεια, η Θάσος επωφελείται και γίνεται ο αφοσιωμένος ακόλουθος της Ρώμης.