29/08/2003
Στο Πανηγύρι του Αη Γιάννη στο Καζαβίτι
Αργά το βράδυ της Πέμπτης έμαθα για το πανηγύρι στον Αη Γιάννη. Το μικρό ξωκλήσι που βρίσκεται πάνω από το Καζαβίτι, 20 λεπτά δρόμος περίπου. Ήταν κάποτε μια τοποθεσία μαγευτική, μετά την καταστροφική φωτιά του '89 τίποτα δεν είναι όπως πριν. Η γη της Θάσου όμως άρχισε να ξαναγεννιέται και συστάδες από μικρά πευκάκια άρχισαν τούφες-τούφες να γεμίζουν τις πλαγιές. Φτάσαμε στο εκκλησάκι γύρω στις 10:00. Ο κόσμος είχε ήδη μαζευτεί, οι γυναίκες προετοίμαζαν το κλουμπάνι ενώ δυο άντρες ήταν επιφορτισμένοι με το μαγείρεμα της φασολάδας. Παλιότερα σε τέτοιου είδους πανηγύρια μαζεύονταν κόσμος απ’ όλα τα χωριά, και συνήθως κρατούσαν 2 ή και 3 μέρες: Εδώ γινόταν τα οικονομικά αλισβερίσια και οι γνωριμίες και τα προξενιά, ανάμεσα στο κρασί το τσίπουρο και το χορό. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι ηλικιωμένοι κρατούν την ουσία της συνάντησης, να βρεθούν και να διασκεδάσουν και να θυμηθούν, ο κόσμος που ανεβαίνει είναι από τα κοντινά χωριά, κυρίως από τον Πρίνο.
Όταν φτάσαμε η λειτουργία είχε ξεκινήσει. Το πρωί είχαν μεταφερθεί και οι εικόνες, καθώς λόγω του φόβου των ιεροκάπηλων δεν αφήνουν τίποτα μέσα στο εκκλησάκι όλο το χρόνο και μόνο στις 29 Αυγούστου, ημέρα που γιορτάζει τις ανεβάζουν από τον Πρίνο για να γίνει η λειτουργία. Το μικρό εκκλησάκι είναι γεμάτο, ο υπόλοιπος κόσμος είναι έξω καθισμένος κάτω από το τεράστιο πλατάνι, περιμένει να τελειώσει η λειτουργία να διαβάσει ο παπάς το φαγητό για να ξεκινήσει το τσιμπούσι. Πειράγματα, αστεία μα και σοβαρές συζητήσεις ακούς από παντού. Όλοι λίγο πολύ γνωστοί μεταξύ τους, οι ξένοι ελάχιστοι κι αυτοί περαστικοί…
Ο παπάς ευλογεί το φαγητό και ξεκινάει η διανομή. Λίγα σκουντήματα και το μπουλούκι μας θυμίζει ότι είμαστε στην Ελλάδα, αλλά πρόβλημα δεν υπάρχει: Το φαΐ φτάνει και περισσεύει, νεύρα δεν υπάρχουν. Μπροστά στην είσοδο υπάρχουν κεντήματα από τον σύλλογο των γυναικών που είναι προς πώληση για να υποστηριχτεί το εκκλησάκι και το πανηγύρι. Λαχειοφόρος αγορά με έπαθλο ένα πρόβατο έχει ξεκινήσει από νωρίς. Όλοι αγοράζουν κι ας ξέρουν ότι το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο: Αφού πουληθούν οι λαχνοί, θα γίνει κλήρωση και ο νικητής θα επιστρέψει το ζωντανό στον παπα-Τάκη που με την σειρά του θα το επιστρέψει στον τσοπάνο που το πρόσφερε…
Αφού φάνε και πιούνε και συζητήσουν, ο μπάρμπα Σταύρος Καρμανιώλας , λαϊκός δημιουργός της Θάσου, 94ρων χρονών, μας τραγούδησε με πάθος το «δεν θέλουμε ραντάρια», τους «αστροναύτες» και την «κομψή κυρία». Άλλα όργανα και ζωντανές μουσικές δεν είχε… Ούτε απ’ τα’ αυτοκίνητα ακουγόταν οι αγριοφωνάρες των σύγχρονων διασκεδαστών. Μόνο οι άνθρωποι, το θρόισμα των φύλλων του μεγάλου πλάτανου και το τραγούδι των πουλιών...
Και του χρόνου θα είμαστε εκεί ...
